HTRIC voegt een laagje toe aan wetenschappelijke samenwerking
Als een patiënt een kunstbeen aangemeten
krijgt, moet hij leren zich eraan
aan te passen. Leren omgaan met dat
externe onderdeel van het lijf, is niet
gemakkelijk en weinig intuïtief. Het
vereist een lang proces van oefenen en
aanpassingen voor de ontvanger ervan,
legt Raffaella Carloni uit. Hoe mooi zou het
zijn als een geavanceerd kunstledemaat
een echt geïntegreerd onderdeel van het
lichaam zou worden, dat met behulp van
artificial intelligence leert van de gebruiker
hoe te functioneren? Het klinkt als
toekomstmuziek, maar volgens Raffaella
zal deze techniek eerder dan verwacht
toepasbaar worden.
“The operating theatre of the future, that’s where the magic happens.”
Sterke connectie in een interdisciplinair team
Die liefde voor Groningen bleek wederzijds,
want zowel Jacquelien Scherpen
als Erik Boddeke vroegen Raffaella of
ze een van de kartrekkers wou zijn van
HTRIC. In een interdisciplinaire omgeving
werken is vanzelfsprekend voor haar.
HTRIC is een plek waar wetenschappers,
onderzoekers, business developers en
bedrijven elkaar vinden om innovatieve
technologische oplossingen te vinden
voor klinische problemen om die naar
de praktijk te brengen. Wetenschappers kunnen het technische
doel hebben een prothese te ontwerpen
die intuïtief te gebruiken is, maar als het
om de toepasbaarheid ervan gaat, moeten
ingenieurs, klinische partners en
patiënten nauw samenwerken. Daarom
is het UMCG erg nodig voor die samenwerking.
HTRIC kan een geweldige
ondersteuning bieden bij het proces om
prototypes uit het laboratorium snel
tot clinical trials te brengen en voor het
bevorderen van de goede connecties met
het bedrijfsleven zodat de prototypes
uiteindelijk producten worden.
De thema’s binnen HTRIC maken het
gemakkelijk voor veel onderzoeksgroepen
om aan te haken, denkt Raffaella. Het is
noodzakelijk om een open blik te houden
zodat je de goede contacten legt in een
interdisciplinaire wereld, maar het is ook
noodzakelijk om te focussen.
"Laten we niet
bang zijn om
ons te blijven passen."
Impact voor de eindgebruiker.
En dat is
de patiënt
In haar eigen onderzoek ontwerpt
Raffaella Carloni kunstmatige ledematen
die intuïtief te bewegen zijn, die voelbaar
zijn en waarop de patiënt kan vertrouwen.
“De nieuwe generatie bio-inspired kunstmatige
ledematen zullen gaan leren
van de gebruiker en zullen volledig geïntegreerd
zijn in het menselijk lichaam
door bio-aangepaste implantaten
en sensoren.”
“We stellen in ons onderzoek altijd de
patiënt voorop. We doen het voor hen.
In mijn onderzoeksveld sta je altijd ten
dienste van mensen. Het gevaar van
wetenschap is dat je de eindgebruiker
wel eens vergeet. Maar als je impact wil
creëren dan heb je het over impact voor
de eindgebruiker en dat is de patiënt.”
HTRIC is een prachtig initiatief vindt
Raffaella waar ze meer dan graag aan
meewerkt. Maar als ze desgevraagd toch
een aanbeveling mag doen, is het de
volgende: “We hebben drie onderzoeksthema’s
gedefinieerd en we zullen daarmee
beginnen. Maar we moeten ook niet
bang zijn om ons voortdurend te blijven
aanpassen aan wat de samenleving vraagt.
Contact
Raffaella Carloni is Associate Professor aan het Bernoulli Instituut voor Wiskunde, Informatica en Kunstmatige Intelligentie (Faculty of Science and Engineering, Rijksuniversiteit Groningen), waar ze leiding geeft aan het Robotics Laboratory. Haar onderzoeksinteresses zijn het ontwerpen, modelleren en besturen van conforme robotsystemen, nieuwe (zachte) actuators en prothetische apparaten.