Prof. dr. Esther Consten
Hoogleraar Robot en Computer geassisteerde Chirurgie
De Operatiekamer van de Toekomst, welke techniek vind je daar? Professor Esther Consten moet even nadenken over het meest concrete voorbeeld. Navigatietechnologie. Daar kun je wat mee. We gebruiken allemaal Google Maps of welke navigatie ook maar is ingebouwd in de auto. Die techniek moet beter in het hele proces rond de operatiekamer worden gebracht, vindt Esther. Denk dan niet alleen aan het zelfrijdende bed waarmee een patiënt naar de OK kan worden gebracht. De meerwaarde van navigatietechnologie zit ’m vooral in de combinatie met big data: alle statische beelden van MRI- en CT-scans kun je met hulp van augmented reality simpel gezegd laten meebewegen tijdens de operatie. Als een chirurg tijdens een operatie de patiënt draait of weefsel weghaalt, kloppen de beelden niet meer die vooraf zijn gemaakt toen de patiënt stil op zijn rug lag. Als je genoeg beelden hebt, kun je gebruik maken van image fusion: door het uiterst precies combineren van de beeldvorming, kan een chirurg nog gedetailleerder naar de randen van een tumor navigeren.
“If you can entice investors and the industry for a project like HTRIC, you can truly build something beautiful.”
Ze is dus al een spin in het web. Wat kan HTRIC nog voor haar toevoegen? Als je investeerders en industrie kunt enthousiasmeren en verleiden in zo’n project, dan kun je iets moois bouwen, zegt ze. De technieken zijn er, in principe zou je over vijf jaar in een andere, futuristische omgeving kunnen opereren. Maar de financiële werkelijkheid is altijd een rem natuurlijk. Een groot kennisblok van deskundige mensen dat samen optreedt richting industrie en politiek, krijgt veel meer voor elkaar. Het gaat er dus niet alleen om kennis en innovatie binnen te halen, maar ook om mensen te betrekken die politiek en investeerders aan tafel te krijgen. Misschien niet meteen bij de aftrap van HTRIC, maar wel in een vroeg stadium.
Om HTRIC verder te brengen, moeten de aangesloten partijen er een realistisch kader aan hangen. Een soort stappenplan. En daarbij veel meer uitstralen welke multidisciplinaire kennis er is en wat er in Groningen dus allemaal mogelijk is. De volwaardige technische universiteit die we hebben in de stad, de samenwerking tussen UMCG en onderzoekers, ook met die van de TU Twente: we mogen daar trots op zijn, bravoure tonen en het kenbaar maken. Draag het uit en laat zien wat je doet, benadrukt ze.
Vanuit nieuwsgierigheid werken aan oplossingen en zo impact creëren. Zo praktisch moet je denken, als het aan Esther Consten ligt. Niet blijven hangen in het benoemen van vergezichten. In haar geval betekent dat heel concreet werken aan de operatiekamer van de toekomst. Daarbij hoort ook de beeldvorming in het pre-operatieve deel en de hele aftercare. Maar als ze dan toch een concrete nieuwsgierigheid moet benoemen: lukt het om die robottechnologie zo in zijn finesse uitgewerkt te krijgen dat die tijdens de operatie de chirurg waarschuwt? Tot nu toe werkt deze technologie slechts ondersteunend, ze corrigeert niet. Lukt het om goede tactile feedback te ontwikkelen? Hoe mooi zou het zijn als Esther door samenwerking binnen HTRIC kan werken aan haar droom om een perioperative decision platform te ontwikkelen.
“A large joint venture of experts that approaches industry and politics together will be more successful.”
Navigatietechnologie, augmented reality, image fusion: het zijn veel technieken die allemaal in één platform gebracht moeten worden. Dat is best complex. Maar het kan wel, is Esthers overtuiging. Als ze zich ergens op verheugt, dan is het de samenwerking voortzetten met ingenieurs op het gebied van technische geneeskundige. “Ze denken totaal anders dan bijvoorbeeld medici. De helft van wat ze zeggen is voor medici onbegrijpelijk. En omgekeerd. Het is dus mooi om die verbinding te zoeken en toch samen te werken naar een mooi product. De stuwende kracht daarin, kan HTRIC zijn.”
Prof. dr. Esther Consten is hoogleraar Robot en computer geassisteerde chirurgie. Tot haar expertises behoren:
Ze is ook voorzitter van het nationale Working Group of Coloproctology (WCP), mederedacteur van de Journal of Robotic Surgery en betrokken bij het Kolff Institute.
