Meryl Vilangattil

Om te beginnen volgt hier een kort overzicht van mijn project. Het onderzoek omvat de optimalisatie en klinische vertaling van een GMP-conforme synthesemethode die zal worden toegepast voor nieuwe radiofarmaceutica om Fibroblast Activating Peptide (FAP) in de oncologie te onderzoeken met behulp van de photoclick-methode. Het doel is om een relevant radiofarmaceutisch middel te ontwikkelen voor de beeldvorming van fibroblastactiveringseiwit (FAP) en de nodige biologische experimenten uit te voeren om FAP-radiofarmaceutica naar de kliniek te vertalen.

Laten we wat dieper ingaan op FAP voor een beter begrip. Fibroblast Activation Protein (FAP) is een eiwit dat in het lichaam wordt aangetroffen, vooral in bindweefsels. Het is zijn taak om de groei en activiteit van bepaalde cellen, fibroblasten genaamd, te helpen reguleren. Deze fibroblasten spelen een belangrijke rol bij wondgenezing, weefselherstel en de vorming van littekenweefsel. In sommige gevallen, zoals bij kanker, kan FAP echter overproductie veroorzaken. Deze overproductie kan bijdragen aan de groei en verspreiding van tumoren door de omringende weefselomgeving te veranderen. FAP is overexpressie bij 90% van de epitheliale carcinomen. Onderzoekers bestuderen FAP om de rol ervan in gezondheid en ziekte beter te begrijpen, en om behandelingen te ontwikkelen die daarop gericht zijn, vooral bij kankertherapie.

Ph.D. starten is alsof je aan een nieuw avontuur begint en naar onbekende gebieden van wetenschap en leren vaart. De eerste zes maanden zijn meestal een mix van opwinding, uitdagingen en persoonlijke ontwikkeling. Je duikt diep in het leren en onderzoeken terwijl je went aan een nieuwe omgeving. De overstap naar een nieuwe locatie is een kenmerk van veel doctoraatsreizen, en het is zowel een opwindend avontuur als een enorme uitdaging. De verhuizing vereist niet alleen aanpassing aan een nieuwe academische setting, maar ook aanpassing aan de culturele nuances en het smeden van nieuwe sociale verbindingen. De eerste maanden kunnen worden onderbroken door momenten van desoriëntatie en heimwee, maar bieden ook mogelijkheden voor zelfontdekking en het cultiveren van veerkracht.

Op dit moment ligt mijn focus op het uitvoeren van een reeks celcultuurexperimenten en onderzoek om te beoordelen hoe goed de verbinding interageert met het doeleiwit. Als deze experimenten positieve resultaten opleveren, ga ik door naar de volgende fase, waarbij het middel op dieren wordt getest. Deze stap is cruciaal om te begrijpen hoe de verbinding zich gedraagt in een levend organisme en of deze veelbelovend is voor verdere ontwikkeling.

In het laboratorium heeft het doen van wetenschappelijke experimenten zowel goede als slechte kanten. Soms gaan dingen goed, en soms niet. Experimenten kunnen lastig zijn en vol verrassingen zitten. Zelfs als er iets misgaat, is dit niet het einde van de weg. In plaats daarvan is het een kans om te leren en te verbeteren hoe we dingen doen. Elke fout leert ons om harder en vastberadener te zijn, wat belangrijke eigenschappen zijn om te slagen.

Kortom, de start van mijn Ph.D. is een mix van hard werken en succes, uitdagingen en overwinningen. Het is een reis waarbij we nieuwe dingen ontdekken, niet alleen in het laboratorium maar ook in onszelf. Met vastberadenheid en nieuwsgierigheid gaan we verder, wetende dat we een verschil maken.